ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ  (αεροπόρος)-ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΥΔΡΑΣΕΤΟΥΣ 1939

  Ο Βασίλειος Βασιλειάδης του Μιχαήλ (1920-1945) με καταγωγή από τη Χίο και τα Ψαρά, ήταν Έλληνας εθελοντής αεροπόρος στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία (RAF) κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ανήλθε στον βαθμό του Σμηναγού RAF, χρεώθηκε με 11 βεβαιωμένες καταρρίψεις και του απονεμήθηκαν οι διακρίσεις DFC (Distinguished Flying Cross) και DFM (Distingushed Flying Medal).

  Γεννήθηκε στην Ρουέν της Γαλλίας, αλλά σε νηπιακή ηλικία βρέθηκε στη Χίο με τους γονείς του, Μιχαήλ Βασιλειάδη και Αυγουστίνα Βασιλειάδη-Μπρακέιγ. Τελειώνοντας το Δημοτικό στη Χίο, φοίτησε στη Σχολή Εμπορικής Ναυτιλίας Ύδρας, με σκοπό να συνεχίσει την ναυτική παράδοση της οικογένειάς του.

  Τη μέρα που κηρύχτηκε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, βρισκόταν εν πλω σε εκπαιδευτικό ταξίδι στη Μεσόγειο. Κατά την επιστροφή του, ο πατέρας του τον έστειλε στην Αγγλία για σπουδές, όπου και τον βρήκε η πλήρης εμπλοκή του πολέμου. Προσφέρθηκε να υπηρετήσει στη RAF (13 Οκτωβρίου 1942), επειδή υπήρχε μεγάλη ανάγκη για πιλότους την ώρα εκείνη. Πέρασε τα πρώτα χρόνια εκπαιδευόμενος σε Σπίτφαϊαρ  και το 1942, με τον βαθμό του Ιπτάμενου Αρχισμηνία βρέθηκε στο σμήνος 19 της RAF, ένα απ τα πρώτα που είχαν πετάξει τα Σπίτφαϊαρ στη Μάχη της Αγγλίας το 1940.

  Οι κύριες αποστολές του ήταν επιθέσεις εναντίον της κατοχικής Γαλλίας και των γερμανικών βάσεων στην περιοχή της Νορμανδίας και Βρετάνης. Σημειώνει 6 ½ καταρρίψεις, με τις οποίες κερδίζει την πρώτη του διάκριση (26/7/444) και τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού, πετώντας με το αεροσκάφος QV-D με αριθμό σειράς FB201.     

  Το 1944, με το σμήνος του θα βρεθεί να υποστηρίζει τις πρώτες αποβατικές δυνάμεις στη Νορμανδία (D-Day). Σε μια αποστολή εναντίον των γεφυρών στο Σηκουάνα νότια της Ρουέν, με σκοπό να αποκόψει την υποχώρηση των Γερμανών (πάνω στην σημερινή Εθνική Οδό A13 που ενώνει τη Νορμανδία με το Παρίσι), καταρρίπτεται πετώντας με το Mustang QV-V FB116 στη δασώδη περιοχή του Σαιντ Πιέρ Λες Ελμπέφ (Saint Pier Les Elbeufs). Θα περισυλλεγεί και θα βρει κατάλυμα στην οικογένεια του Ζαν Οζέρ, που μετέχει στην αντίσταση. Στην παραμονή του εκεί, για κάπου 15 ημέρες, θα βρει την τελευταία του ευκαιρία να δει την γιαγιά του στην υπό κατοχή ακόμα Ρουέν, χάρις στην βοήθεια των Μακί.   

  Σύντομα, τα πρώτα Αμερικανικά στρατεύματα φτάνουν στο σπίτι που κρύβεται κι έτσι μπορεί να επιστρέψει στην μονάδα του και ακολουθεί μετακίνηση στο σμήνος No 3 της RAF. Εκεί, θα βρεθεί υπό την διοίκηση του Σμηναγού Πιέρ Ανρύ Κλόστερμαν, εθελοντή των Ελευθέρων Γάλλων στην RAF, ο οποίος θα τον αναφέρει αργότερα και στο βιβλίο του Το Μεγάλο Τσίρκο, απ το οποίο έγινε γνωστή η ύπαρξη του Βασιλειάδη στο ευρύτερο κοινό.

  Κοντά στα Χριστούγεννα του 1944, η μονάδα του μεταφέρεται στην απελευθερωμένη Ολλανδία, στο Φόλκελ, και εφοδιάζεται με τα νέα δυναμικά Χώκερ Τέμπεστ (Hawker Tempest), που έχουν ρόλο να εξολοθρεύσουν τις συγκοινωνίες στο γερμανικό έδαφος και να αποκρούουν τις πτήσεις των νέων εξελιγμένων καταδιωκτικών Φώκε Γούλφ  και των αεριωθουμένων Me262 που εφορμούν απ τα γερμανικά αεροδρόμια των Ρέϊνε και Γκούτερσλω. Στην διάρκεια αυτή χρεώνεται με 5 ακόμα καταρρίψεις κερδίζοντας την δεύτερη διάκρισή του και τον βαθμό του Υποσμηναγού.

  Στις 25 Μαρτίου 1945 διοικεί μια ομάδα εκτελώντας χρέη Σμηναγού στην περιοχή του Μπόχολτ (ανατολικά του  Μούνστερ) εναντίον πομπής στρατιωτικών φορτηγών. Το εξαιρετικά πυκνό αντιαεροπορικό πυρ κάνει διστακτικούς τους υπόλοιπους του σμήνους και θέλοντας να δώσει ο ίδιος το παράδειγμα επιτίθεται μέσα σε ένα χάος πυρών. Την πρώτη φορά ξεπερνάει το φράγμα τους αλώβητος αλλά επιμένει σε μια δεύτερη επίθεση. Οι υπόλοιποι πιλότοι του αρνούνται και πάλι. Εκείνος θα εφορμήσει εκ νέου, αλλά το αεροπλάνο του (Tempest , JF-A, EJ755) εκρήγνυται αυτή την φορά στον αέρα.